کد مطلب:315920 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:186

در مناقب و مصایب حضرت اباالفضل العباس
صغیر اصفهانی



ذكر سماواتیان ثنای اباالفضل

خیل ملك خادم سرای اباالفضل



با مژه روبد غبار حور بهشتی

از حرم و صحن با صفای اباالفضل



گر به شهان می برند رشك خلایق

فخر به شاهان كند گدای اباالفضل



هیچ ز بیگانگی به حق نبرد راه

هر كه نگردید آشنای اباالفضل



پا مكش از درگهش كه عقده گشایی

هست به دست گره گشای اباالفضل



غم نبرد راه بر دلش به صف محشر

هر كه بود در دلش ولای اباالفضل



ز آمدنش از حرم به جانب میدان

آب روان بود مدعای اباالفضل



ورنه كه می برد جان ز قوم جفاجو

از دم شمشیر جان گزای اباالفضل



آب ننوشید بی حسین و عجب نیست

این روش از همت و حیای اباالفضل



شست به راه حسین دست و دل و جان

اجر اباالفضل با خدای اباالفضل



پاس وفا داشت آن چنان كه بماندند

اهل وفا مات بر وفای اباالفضل



با شه دین جز به نام سید و مولا

باز نشد لعل جانفزای اباالفضل



آه از آن دم كه شد بلند به میدان

ناله ی جانسوز یا اخای اباالفضل



گشت كمان قد شاه دین چو عیان دید

غرقه به خون قامت رسای اباالفضل



در دو جهان از طریق بنده نوازی

چشم صغیر است بر سخای اباالفضل [1] .




[1] مصيبت نامه، ص 165 و 166.